Ný upplifun í þreksalnum

Þeir sem þekkja mig vita það að ég er afskaplega lítið fyrir að sýna skinn. En svo er ég líka ansi þrjósk og því þegar ég var komin í búningsklefann áðan og tók eftir því að ég hafði gleymt að taka með mér bol til að nota í ræktinni þá gat ég ekki hugsað mér að hætta við og skellti mér því í bolinn sem ég var í utanyfir toppinn. Þetta var hlýrabolur og það ansi fleginn. Mér leið nú ekkert sérstaklega vel með þetta en ætlaði nú ekki að láta svona smámuni stoppa mig frá því að taka á lóðunum.

Mér létti stórlega þegar ég kom inn í salinn og sá að það var bara einn eldri maður þar. En þegar ég var búin með upphitunina og snörunina þá komu tvær konur og þegar ég var búin með hnébeygjuna bættust nokkrir Pólverjar í hópinn. Þá fór þetta nú að verða svolítið áhugavert. Ég hef aldrei orðið fyrir slíku áhorfi í salnum. Ég hafði nokkrar áhyggjur af því að strákarnir gætu bara hreinlega slasað sig á því að horfa á mig í stað þess að hugsa um það sem þeir voru að gera, eða þykjast vera að gera. Ég get getið mér til um hvað þeir voru að tala þó svo að ég skildi ekki orð af því sem þeir voru að segja! Og stelpurnar voru greinilega ekki alveg sáttar við þessa óvæntu samkeppni um athyglina.

Ég hef aldrei litið á þreksalinn sem einhvern pickup stað heldur stað þar sem ég fæ mína útrás. Ég segi ekki að ég hafi ekki kynnst fólki þarna en als ekki þannig.

Ég veit sem sagt núna hvernig maður getur haft áhrif á fólk í kringum sig með því að sýna svolítið skinn. En ég er ekki búin að gera það upp við mig hvort ég vilji endurtaka þetta.